DOĞA ve İNSAN

Siz hiç güneşin doğmadan önceki dağların arasındaki kızıllığğını gördünüz mü? Peki gebe dağın güneşi doğuruşunu! Ya sabahın serinliğini kemiklerinizde hissettiniz mi? Söğüt ağaçlarını altında akan derenin sesini duydunuz mu? O ağaçların gölgesini derede gördünüz mü? Tepenin yamaçlarında rüzgâr sesi dinlediniz mi? Rüzgârla çarpışan kavak ağaçlarıyla konuştunuz mu? Dağların doruklarından saldıran kara bulutların gökyüzünü kaplayışını ve karşı dağlardan gelen lacivert bulutlarla çarpışıp, gökyüzüne imza atan sesi duydunuz mu? Yağmurun gökyüzünden inişini seyrettiniz mi?
Onun toprağı kabartıp çevreye yaydığı kokuyu aldınız mı? Yağmur suyuyla coşan derenin taşkınlığını gördünüz mü? Söğüt ağaçlarının derede boğuldağına şahit oldunuz mu? Peki yağmur sonrası güneş altındaki dağlara baktınız mı? Ya o dağların böğrüne saplanmış rengarenk “C” ye ilkbahar veya sonbaharda gökyüzünden dökülen inci beyaz boncuklardan kolye yaptınız mı? Gökteki pamukların arasından dökülen konfetileri nefesinizle erittiniz mi? Kenarları olmayan uçsuz bucaksız apak nevresimin üzerine uzandınız mı? Siz hiç güneşin batımına yakın zamanda mastayla ölçtünüz mü, ya güneşin dağa dokunuşunu gördünüz mü? Peki dağın güneşi yuttuğunu, onun utancından kızaran yüzünü seyrettiniz mi? Çoban yıldızının doğuşunu, ayın denizle savaşını ve yıldızın kaçışını! Gece kuşunun kapalı gişe resitalini izlediniz mi? Ya kurbağaların gevezeliklerini? Ateş böceğinin ışığında kitap okudunuz mu? Dalgalarla kayaların bitmez tükenmez kavgasını gördünüz mü? Onlarca binlerce yıl doğallıklarından bir şey kaybetmediler. Peki evrenin tek düşünebilen canlısı neden doğallığını kaybetti. Doğal olan herşey ona yabancılaştı. Düşünebilen tek canlının düşünceleri yapaylaştırıldı. İnsanlar bu güzel doğa olaylarının içine girip bir parçası olacağına, onu daha güzelleştireceğine düşünce üstünlüğünü yanlış yorumlayarak, onu ve devranında kendisinin yok olması için gerekli ortama ulaşmak üzeredir. Unutulmaya yüz tutan doğal insanlığın kendi özbenliğinden yabancılaşması, mekanikleşmesi durmadığı sürece evrensel barışa, mutluluğa ulaşması sadece bir kısım “İNSAN” ların hayali olarak kalacaktır.
OLRİCH / 1996